Bon Bini Bonaire 6

Zeven weken lang mag ik, Svenja het Openbaar Lichaam van Bonaire helpen met hun COVID-19 crisiscommunicatie. Ik geef jullie met plezier een kijkje in mijn leven, tijdens én na werk.

Ochtendroutine

Een plons van een naar vis duikende pelikaan, een koor van zingende vogels en een tuffend vissersbootje wat voor de zonsopkomst op zee wil zijn. Met deze geluiden word ik iedere ochtend wakker. Met een glimlach.

Ontbijten doe ik buiten om de veranda, met parfum van Deet en mijn telefoon voor appjes met het thuisfront. Met de auto rijd ik in een minuut of vijf naar werk. Zonder stoplichten. Want die zijn er niet op Bonaire. Ik denk dat het woord haasten niet vertaald kan worden in het Papiaments.

Work work work

Het aantal besmettingen op het eiland gaat langzaam omhoog. We zitten nu op 9.  Deze week stond in het teken van de voorbereidingen op de feestdagen en de eventuele besmettingspiek die we verwachten. We plaatsen de basismaatregelen op diverse socials in een kersttintje. Ons ontwerp haalt het nieuws op televisie in Curacao.

Vanwege onbetrouwbare wifi, maar wel een actielijst die snelheid vereist werk ik en paar middagen op een andere plek. Van parkeerplaats tot luxe strandbar. Het is fijn om af en toe kantoor even te verlaten en ongestoord door te kunnen werken. 

Laatste weekend

En zo is dit alweer mijn laatste weekend in de zon. Om die in te luiden starten we met een vrijdagmiddagborrel bij de Umbrella Bar. Wat zou het toch fijn zijn als dit binnenkort thuis ook weer kan.

Zaterdag is chilldag op een strandbedje. bij mijn favoriete spot. Goede salade erbij en een awa limonci. Wat ga ik dit stiekem best wel heel erg missen. Het idee dat ik mijn zonnebrand moet omruilen voor een mondkapje. En thee om op te warmen ga drinken in plaats van water om af te koelen.

Lac Cai

Op zondag nemen collega’s me mee naar Lac Cai. Om hier te komen trotseren we eerst een hobbelige weg vol kuilen. Bij aankomst wordt de vis al bereid. Onze komst was aangekondigd bij de vissers. Er staat grons op het menu. Een vis die alleen in dit meer wordt gevangen. Lokaler wordt het niet. 

Na de lunch nemen we een duik in het o zo blauwe meer. Met uitzicht op de mangrove en colaatje in de hand dobberen we zo een tijdje. Ik verlaat dit prachtige vissersplekje natuurlijk niet voordat ik ook een beetje de toerist heb uitgehangen.

Donkeys

Op de terugweg doen we nog een spontane ezelsafari. Die beesten zijn behoorlijk nieuwsgierig. Op het eiland lopen er honderden vrij rond. Er gebeuren in het donker regelmatig ongelukken waar een ezel bij betrokken is. Ze gaan een grote rol spelen in onze feestdagencommunicatie.